English
Westvlaamsche Gilde, De Vlaamsche Vlagge, Tijdschrift voor het Vlaamsch studentenvolk, Belgium, Brugge-Tielt, 1893-1928.
Coll.: Cap’n
«De Vlaamsche Vlagge» was a magazine published by the «Westvlaamsche Gilde» from 1875 until 1933. They came out during the different school vacations (Christmas, Easter, and one or two editions during the summer).
As a result of the success of the «Almanak voor de leerende jeugd van Vlaanderen» (tr.: Almanac for the learning youth of Flanders) that was published at New Year 1875, the «Westvlaamsche Gilde» decided to publish a school magazine of which the first issue was published at Easter 1875 under the name of «De Vlaamsche Vlagge». The first volume was very similar to that of the Almanak: a mixture of Catholic militancy and love for the regional language. The magazine became the organ of what came to be known as the «Blauwvoeterij».
Its first pioneers were Amaat Vyncke and Zeger Maelfait, seminarians of the Major Seminary of Bruges and former students of the Minor Seminary in Roeselare, shortly after they were joined by priest-teachers of this Minor Seminary, including Hugo Verriest, Jozef Axters and Alfons Van Hee.
From 1876 onwards, some younger people were included in the editorial board, such as Albrecht Rodenbach. Until 1891, the magazine remained the property of the «Swighende Eede», which was a secret writers’ society of Flamingants from West-Flanders with Hugo Verriest as central and passionate figure. It came into being as a reaction against the suppression of the «Blauwvoeterij» and mirrored somewhat the rules of the «Guild», formed by the Leuven students of the Minor Seminary of Roeselare, and of freemasonry. Thus, «De Swighende Eede» had its own song and its members called themselves Knights. Everything was bathed in an atmosphere of romantic secrecy. In 1889, De «Swighende Eede» consisted of Hugo Verriest, Aloïs Bruwier, Alfons Depla, Alfons Van Hee, Emiel Lauwers, Renaat Adriaens, Hendrik Persyn and Karel Blancke. Co-founder Amaat Vyncke had died in 1888.
The magazine was influential in the Roman Catholic student movement, but ceased to exist in 1933.
Français
Westvlaamsche Gilde, De Vlaamsche Vlagge, Tijdschrift voor het Vlaamsch studentenvolk, Belgique, Brugge-Tielt, 1893-1928.
Coll. : Cap’n
«De Vlaamsche Vlagge» était un magazine publié par la «Westvlaamsche Gilde» de 1875 à 1933. Il sortait pendant les différentes vacances scolaires (Noël, Pâques, et une ou deux éditions pendant l’été).
Suite au succès de l’«Almanak voor de leerende jeugd van Vlaanderen» (tr. : Almanach pour la jeunesse apprenante de Flandre) qui a été publié au Nouvel An 1875, la «Westvlaamsche Gilde» a décidé de publier un magazine scolaire dont le premier numéro a été publié à Pâques 1875 sous le nom de «De Vlaamsche Vlagge». Le premier volume était très semblable à celui de l’Almanach : un mélange de militantisme catholique et d’amour pour la langue régionale. Le magazine est devenu l’organe de ce qui est devenu la «Blauwvoeterij».
Ses premiers pionniers ont été Amaat Vyncke et Zeger Maelfait, séminaristes du Grand Séminaire de Bruges et anciens élèves du Petit Séminaire de Roulers, auxquels se sont joints peu après les prêtres-enseignants de ce Petit Séminaire, dont Hugo Verriest, Jozef Axters et Alfons Van Hee.
À partir de 1876, quelques jeunes gens ont été intégrés au comité de rédaction, comme Albrecht Rodenbach. Jusqu’en 1891, la revue reste la propriété de la «Swighende Eede», une société secrète d’écrivains flamands de Flandre occidentale, dont Hugo Verriest est la figure centrale et passionnée. Elle est née en réaction contre la suppression de la «Blauwvoeterij» et reflète quelque peu les règles de la «Guilde», formée par les étudiants louvanistes du Petit Séminaire de Roulers, et de la franc-maçonnerie. Ainsi, «De Swighende Eede» avait sa propre chanson et ses membres s’appelaient Chevaliers. Tout était baigné dans une atmosphère de secret romantique. En 1889, «De Swighende Eede» se compose de Hugo Verriest, Aloïs Bruwier, Alfons Depla, Alfons Van Hee, Emiel Lauwers, Renaat Adriaens, Hendrik Persyn et Karel Blancke. Le co-fondateur Amaat Vyncke était mort en 1888.
Le magazine a eu une influence sur le mouvement étudiant catholique romain, mais a cessé d’exister en 1933.
Nederlands
Westvlaamsche Gilde, De Vlaamsche Vlagge, Tijdschrift voor het Vlaamsch studentenvolk, België, Brugge-Tielt, 1893-1928.
Coll.: Cap’n
«De Vlaamsche Vlagge» was een tijdschrift uitgegeven door de «West-vlaamsche Gilde» van 1875 tot 1933. Ze verschenen tijdens de schoolvakanties (Kerstmis, Pasen en één of twee edities in de zomer).
Naar aanleiding van het succes van de «Almanak voor de leerende jeugd van Vlaanderen» die met Nieuwjaar 1875 verscheen, besloot de «Westvlaamsche Gilde» een schoolmagazine uit te geven waarvan het eerste nummer met Pasen 1875 verscheen onder de naam «De Vlaamsche Vlagge». Het eerste deel leek sterk op dat van de Almanak: een mengeling van katholieke strijdlust en liefde voor de streektaal. Het blad werd het orgel van wat bekend werd als de «Blauwvoeterij».
De eerste pioniers waren Amaat Vyncke en Zeger Maelfait, seminaristen van het Groot Seminarie van Brugge en oud-leerlingen van het Klein Seminarie van Roeselare, kort daarna vergezeld door priester-docenten van dit Klein Seminarie, onder wie Hugo Verriest, Jozef Axters en Alfons Van Hee.
Vanaf 1876 werden enkele jongeren in de redactie opgenomen, zoals Albrecht Rodenbach. Tot 1891 bleef het tijdschrift eigendom van de «Swighende Eede», een geheime schrijversvereniging van Flaminganten uit West-Vlaanderen met Hugo Verriest als centrale en gepassioneerde figuur. Het ontstond als reactie op de onderdrukking van de «Blauwvoeterij» en weerspiegelde enigszins de regels van de «Gilde», gevormd door de Leuvense studenten van het Klein Seminarie van Roeselare, en van de vrijmetselarij. Zo had «De Swighende Eede» een eigen lied en noemden de leden zich Ridders. Alles baadde in een sfeer van romantische geheimzinnigheid. In 1889 bestond De Swighende Eede uit Hugo Verriest, Aloïs Bruwier, Alfons Depla, Alfons Van Hee, Emiel Lauwers, Renaat Adriaens, Hendrik Persyn en Karel Blancke. Medeoprichter Amaat Vyncke was in 1888 overleden.
Het tijdschrift was invloedrijk in de rooms-katholieke studentenbeweging, maar hield in 1933 op te bestaan.